انفعال یا تهاجم؟! (در سیره شهدا رفتار در قبال دشمن چگونه است؟)(قسمت اول)

در مواجهه با تهاجم فرهنگی دشمن؛ انفعال یا تهاجم؟! ( قسمت اول)

(در سیره شهدا رفتار در قبال دشمن چگونه است؟) 

سالهاست که در کشورمان صحبت از تهاجم فرهنگی دشمن است، و ما قائل به این موضوع هستیم که دشمن اسلام از بیرون مرزها و از درون مرزهای این کشور در حال تهاجم به سوی فرهنگ ما است. هرچند صباحی از یک مقوله به عنوان ابزار تهاجم استفاده می‌کنند و ما تا بخواهیم متوجه شویم که؛ "این ابزار چیست؟، چقدر زهر دارد؟ و چه خرابی‌ای در کشور به پا می‌کند؟"، دشمن ابزار و مقوله دیگری را برای تهاجم بکار می‌برد. و احساس بر این است که در این چند سال ما پیوسته در موضع دفاعی قرار گرفته‌ایم و رفتارمان همین است که ذکر شد و این انصاف نیست.

 

علی رغم اینکه مدتی هست، که برخی از خوبانِ از نخبگانِ سیاسی ما لزوم موضع تهاجمی در عرصه سیاست خارجی را درک کرده اند، اما متأسفانه هنوز دلسوزان فرهنگی این کشور، ضرورتِ اجتناب ناپذیرِ داشتن موضع تهاجمی در قبال تهاجم فرهنگی دشمن را درک نکرده اند. لذا بر همین اساس است که ما دنبال این هستیم که ببینیم آنها چه چیزی را مطرح می‌کنند، بدویم و جواب آنها رابدهیم. این روش درست نیست. روش امام (ره) این نبود، بقول هنری کیسینجر که می‌گفت: "یکی از ویژگی­های آیت الله خمینی(ره) این بود که ما نمی‌توانستیم برنامه های ایشان را پیش بینی کنیم، امام (ره)‌ پیوسته برنامه ارائه می‌کرد و ما باید می‌دویدیم خودمان را منطبق کنیم و یک جوری دفاع کنیم و جواب حملات امام (ره) را بدهیم، هنوز آن حمله تمام نشده بود، امام (ره) حمله دیگری را انجام می‌داد". ولی متأسفانه ما اینطور نیستیم، بعضی از خوبان ـ از علمای ما ـ می‌گویند وظیفه ما پاسخ به شبهات دشمن است! نه عزیز من! اشتباه می‌کنید، تاوقتی که این را وظیفه خودمان می‌دانیم، دشمن پیوسته حمله می‌کند و پیوسته ما باید در موضع دفاعی باشیم. جنگ تحمیلی یادتان می‌آید؟ اوایل دفاع می کردیم، ولی بعد فرماندهان جمع شدند و گفتند: "تا کی باید دفاع کنیم، حمله می‌کنیم" و زمانی که نیروهای اسلام شروع به حمله کردند، دشمن دیگر، زمین گیر شد. چرا ما در معارف منفعلانه رفتار می‌کنیم؟ ما بیاییم برای ظهور امام زمان(عج) آماده شویم. ما بیاییم اهداف و برنامه هایمان را بسوی ظهور سوق دهیم.

درست است که این زمان، دوره تکنولوژی است، درست است که تکنولوژی رینگ دشمن است، ابزار دشمن است، ولی فعلاً ما باید در همین رینگ دشمن با همین ابزار بتازیم و با دشمن نبرد کنیم و بلکه علاوه بر نبرد باید جامعه را حرکت دهیم. مقوله‌ای که منادیان فرهنگ در این کشور فراموش کرده‌اند این است که جنگ با دشمن را گرفته‌اند و دارند می ‌جنگند ولی در حال در جا ‌زدن. ما باید در حین جنگ، جامعه را حرکت دهیم و جلو ببریم. در موقعیت فعلی مدام تیر می‌بارد! تا کی دفاع کنیم؟ در مقابل چند تیر دفاع کنیم؟ چند تیر را پس بزنیم؟ بالاخره تیرهایی به مردم اصابت خواهد کرد، کما اینکه داریم می‌بینیم که اصابت کرده است. این کشور نیازمند فردی است که بیاید و جامعه را حرکت دهد،جلو ببرد. ما چند سال است که داریم در جا می‌زنیم؟ بین دو کوه بلند ایستاده‌ایم و دشمن از فراز آن دو کوه ما را تیر باران می‌کند و ما این پایین فقط دفاع می‌کنیم! خب این درست نیست، عاقلی اینجا باشد خواهد گفت: که ای قوم الحمدلله که دفاع می‌کنید،کارتان جای تقدیر دارد ولی چرا حرکت نمی‌کنید؟ چرا در این دره بین دو کوه متوقف شده‌اید و مدام دارید دفاع می‌کنید؟ خوب از این مسیر عبور کنید، ای کاش قبل از اینکه دیر بشود این حرف در گوش همة ما فرو رود، و همة ما سبب حرکت قوم شویم. ما به دشمن تهاجم کنیم، اگر می‌خواهیم از این موقعیت عبور کنیم باید به دشمن تهاجم کنیم، راه را باز کنیم و عبور کنیم. تا وقتی که داریم تدافعی رفتار می‌کنیم، فقط ضربه می‌خوریم و روز به روز نیروی خود را از دست می‌دهیم، کما اینکه در حال حاضر در جامعه شاهد این وضعیت هستیم.

رهبر معظم انقلاب در یکی از صحبتهایشان با نظامیان فرمودند: "دشمن از روشهای دیگر مأیوس شده و می‌خواهد از جنبه اعتقادات حمله کند"،‌ و تاکید فرمودند: "که همگان حتی شما نظامیان در این جبهه بیایید". ما باید بعنوان یک خودی، بیاییم اشکالات معارفی خودمان، اشکالات معارفی شیعه را مطرح کنیم. نقاط ضعف را مطرح کنیم. آقایان نیز بیایند جواب دهند. قبل از آنکه دشمن هجمه کند، خودمان بیاییم کنترل شده و بصورت مانور، حمله و ضد حمله داشته باشیم. خودمان کنترل کنیم و گرنه با وسوسه‏هایی که دیگران می‌کنند - و متأسفانه ما روش انفعالی را در پیش گرفته ایم!- کار به جایی نخواهیم برد.