نقش شهادت در عزّت مسلمین
شهادت در راه خدا تبلور یافته حیات طیّبه و عزّتمندى و عزّت آفرینى است. قبل ازپرداختن به موضوع مناسب است به انواع مرگها اشاره داشته باشیم.
انواع مرگها
- مرگ طبیعى:
«وَ لِکُلِّ اُمَّةٍ اَجَلٌ فَاِذا جاءَ اَجَلُهُم لا یَسْتَأخِرُونَ ساعَةً وَ لا یَسْتَقْدِمُونَ».
براى هر قوم و جمعیّتى دوره و مدتى (مرگى) است. پس هنگامى که مدتشان[مرگ آنان] فرا رسید لحظهاى پس و پیش نمىافتد.
قانون مرگ و حیات مخصوص افراد نیست، بلکه اقوام و جمعیتها و جامعهها را نیز دربرمىگیرد.
- مرگ ناگهانى،
نوع دیگر مرگ، مرگ ناگهانى مانند: زلزله، سیل، توفان، تصادف و... که در یک لحظه و بىخبر آدمىرا به کام مرگ مىفرستد.
- مرگ انتخابى (شهادت)
نوع سوّم مرگ، مرگ انتخابى و اختیارى است. دو مرگ قبلى، تسلیم شدن به مرگ بود، ولىشهادت نوعى تسلیم کردن مرگ است.
«مرگ اگر مرد است گو نزد من آى تا در آغوشش بگیرم تنگ تنگ»
شهید با آگاهى به صحنههاى پیکار علیه ستمگران شتافته و با حضورى آگاهانه درآغوش مرگ رفته است.
شهادت آرزوى دیرین مردان خدا بوده است. امیر مؤمنان(ع) مىفرماید:
«همانا مرگ به سرعت در جستجوى شماست. آنها که در نبرد مقاومت دارند، و آنها که فرار مىکنند، هیچکدام را از چنگال مرگ رهایى نیست و همانا گرامىترین مرگها کشته شدن در راه خداست. سوگند به آن کس که جان پسر ابوطالب در دست اوست، هزار ضربت شمشیر بر من آسانتر از مرگ در بستر استراحت، در مخالفت با خداست».
و همان حضرت در کلامى دیگر خاطرهاى را نقل مىکند:
« در روز جنگ احد که گروهى از مسلمانان به شهادت رسیدند و شهادت نصیب من نشد و سخت برمن گران آمد، پیامبر(ص) به من فرمود: اى على! مژده باد تو را که شهادت در پى تو خواهد آمد. همچنین فرمود: همانا این بشارت تحقق مىپذیرد، در آن هنگام صبر تو چگونه است؟ گفتم: اى رسولخدا! چنین موردى جاى صبر و شکیبایى نیست بلکه جاى مژده شنیدن و شکرگزارى است».
به راستى چرا مردان خدا و امیر مؤمنان(ع) اینچنین مشتاق شهادت هستند و با چهرویکردى به شهادت مىنگرند؟
در پاسخ باید گفت: شهادت عزّت ابدی است و به باورهاى دینى، اسلام ناب محمّدی(ع) و عزتمندى جامعه، حیات جاودانه مىبخشد. شهید با نثار قطرههاى خون پاک خویش، سدها و موانع راه خدا و کمالیابى و عزّت جویى بندگان خدا را از میان برمىدارد، بندهاى اسارت جامعه را مىگسلد، مستضعفان و محرومان را از سیطره ظالمان وزورگویان رهایى مىبخشد و راه را براى حاکمیت دین خدا و ارزشهاى الهى هموار مىسازد.
شهید در راه خدا هیچگاه به زندگى اسارت بار و ذلّتآور تن نمىدهد. او عزّت خود و جامعهاش را خواستار است. امام حسین(ع) فرمود:
«اَلا وَاِنَّ الدَّعى بْن الدَّعِىَ قَدرَکَزَ بَیْنَ اثْنَتَیْنِ بَیْنَالسِّلَّةِ وَالذِّلَّةِ وَ هَیْهاتَ مِنَّا الذِّلَّةُ یَأبَى اللّهُ ذلِکَ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤمِنُونَ».
یعنی ؛ "آگاه باشید که این فرد فرومایه (ابن زیاد) و فرزند فرومایه، مرا در بین دو راهى شمشیر و ذلّت قرارداده است، و هیهات که ما زیر بار ذلّت و خوارى برویم. خداوند ذلت را براى ما و رسولش و مؤمنان نخواسته است".
