لوازم ایثار و ایثارگری

آنچه «ایثار» را از سایر سجایای روحی و معنوی، متمایز می گرداند، لوازمی است که اغلب در یک نگاه شهودی و ذوقی وجود دارد. این لوازم عبارت است از :

1- اخلاص:

«اخلاص» نه تنها اساسی ترین لازمه «ایثار» است، بلکه ایثار فاقد اخلاص، ایثار نیست. بنابراین در نگاه عرفانی، هر جا صحبت از ایثار است، منظور، ایثار بر مبنای اخلاص است. حضرت امام خمینی(ره) خطاب به رزمندگان اسلام، که زیباترین صحنه های اخلاص و ایثار را آفریدند، فرمودند: «شما با اخلاص و ایثار، جمهوری اسلامی را بیمه کردید».

2- شجاعت:

از انسان شجاع، ایثارهای شگرفی که حاکی از ایمان و اراده محکم اوست بروز پیدا می کند. از صفات مشهور ایثارگران دفاع مقدس، که جهانیان همواره بدان معترفند، «شجاعت» است. بعد دیگر «شجاعت» در اسلام، غلبه بر هواهای نفسانی است. در احادیث آمده است که «شجاع ترین مردم کسی است که بر هوای نفسش غلبه کند». بنابراین لازمه ایثار، «شجاعت» است. شجاعتی که بستر ایجاد قدرت معنوی و روحی را در فرد، سازمان می دهد.  

3- بصیرت:

یکی دیگر از لوازمی که انسان ایثارگر بدان مجهز می شود تا زیباترین صحنه های انسانیت را بیافریند:«بصیرت» است. در تعریف بصیرت» گفته اند: بصیرت عبارت از نیرویی است که دل را به نور قدسی منور کند تا به وسیله آن، حقایق اشیاء و باطن آنها را مشاهده کند و آن در حکم چشم است که به وسیله آن نقش صور اشیاء و ظواهر آنها را می بیند.

4- وفاداری:

در تعریف «وفا» گفته شده: «در اصطلاح یعنی انجام اعمالی که بنده تعهد کرده باشد و نیز گفته اند: وقوف به امر الهی، یا عنایت ازلی است».